กิจกรรม “อาสาสมัครนักสื่อสาร” เวทีสมุทรสงคราม

ต่อมาทีมประสานจังหวัดสมุทรสงครามขึ้นมานำเสนอ ภาพรวมการดำเนินโครงการชีวิตสาธารณะ-ท้องถิ่นน่าอยู่ ในพื้นที่ ว่ามีการจัดทำกิจกรรมอะไรบ้าง เช่น เรื่องภาพเก่าเล่าเรื่อง เวทีน้ำตาล ซึ่งจะเป็นกิจกรรมหลักที่จัดทำขึ้นเพื่อให้ประชาชนได้มามีส่วนร่วมกับ 2 กิจกรรมนี้ หลังจากนั้น อ.เอื้อจิตจึงให้โจทย์ว่าให้ทุกคนเก็บข้อมูลที่ตลาดน้ำท่าคา จากนั้นจึงให้กลับไปพักผ่อนตามอัธยาศัย

ก่อนที่จะไปเดินเล่นก็มารู้จักกับผู้นำชุมชนคือคุณลุงชื่อจรูญ ซึ่งมาให้ความรู้เกี่ยวกับบรรยากาศและความเป็นมาของตลาดน้ำแห่งนี้ หลังจากนั้น ผู้เข้าร่วมทุกคนได้เดินดูบรรยากาศรวมถึงการเก็บข้อมูลมาทำงานที่ได้รับมอบหมาย

บรรยากาศยามเช้าตลาดน้ำท่าคา

จากนั้นจึงเริ่มเข้าสู่กระบวนการต่อ โดยที่ อ.เอื้อจิตให้ผู้เข้าร่วมจับคู่แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันว่าไปตลาดน้ำท่าคาแล้วได้อะไรมาบ้าง และสิ่งใดเป็นจุดสะกิดใจที่นำเรื่องนี้มาแลกเปลี่ยนให้เพื่อนฟัง

“วิถีชีวิตชาวน้ำที่ตลาดน้ำอัมพวา”

รุ่งเช้าของวันที่ 17 ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของกิจกรรม งานที่ผู้เข้าร่วมทำเสร็จก็ต้องนำมาพิมพ์รวมทั้งการเลือกและแทรกภาพลงในชิ้นงาน โดยจะมี ทีมงานคนหาเรื่องคอยช่วยเหลือ เมื่อเสร็จเรียบร้อยทุกชิ้นจึงเริ่มนำเสนองานแต่ละชิ้นให้ผู้เข้าร่วมทุกคนได้ดูผลงานว่าเป็นอย่างไรบ้าง และจะให้วิทยากรทั้ง 3 ท่านเป็นผู้วิจารณ์งานนั้นๆว่ามีจุดดี จุดด้อยตรงไหนบ้าง เพื่อแก้ไขและนำไปขึ้นเว็บไซต์

จากนั้นอ. เอื้อจิต ก็กล่าวสรุปทั้งหมดว่างานที่ผ่านมาก็ผ่านไปด้วยดีและต้องขอบคุณทุกคนที่ให้ความสนใจกับการอบรมในครั้งนี้ ก็ถึงเวลาแล้วที่ต้องเดินทางกลับ “ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่มีวันเลิกรา” สุดท้ายก็มีการถ่ายรูปหมู่เก็บไว้เพื่อเป็นที่ระลึกกัน

แล้วพบกันใหม่ที่เวทีหน้ากับ “กิจกรรมอาสาสมัครนักสื่อสาร” ที่นครราชสีมา วันที่ 22-24 ต.ค.นี้ ทางทีมงานคนหาเรื่องจะนำกิจกรรมที่เวทีโคราชมาให้ท่านผู้อ่านได้รับทราบกันอีกครั้ง สำหรับเวทีนี้ขอลาไปก่อน สวัสดีครับ

เรามีตัวอย่างผลงานของเพื่อนๆ “อาสาสมัครนักสื่อสาร” ให้ชม

อ่านต่อ

สิ่งที่ต้องคิดถึง

– จะเสนอผ่านสื่ออะไร เพื่อให้เลือกรูปแบบวิธีการให้ชัด

– จะเสนอผ่านมุมมองของคนที่เห็น หรือคนที่อยู่ในเรื่องก็ได้ ต้องหาเสน่ห์ให้เจอ

– บรรยายให้เห็นภาพ น่าสนใจตรงไหน จุดสะกิดใจที่ใด ตรงไหนที่กระทบใจ อารมณ์และความรู้สึก บรรยากาศตลาดน้ำ สภาพแวดล้อมเป็นอย่างไร (คิดเผื่อคนที่ไม่เคยไปทำให้เห็นภาพเหมือนที่เราเห็น มันงดงามควรรักษาต่อไป หรือเปลี่ยนไปอย่างไร)

– สะท้อนความห่วงใยผ่าน 2 แม่ หรือคนที่เป็นแหล่งข้อมูลก็จะดีและมีน้ำหนักมากขึ้น เป็นห่วงและมีแผนจะรับมือกับความเปลี่ยนแปลงอย่างไร ฝากเป็นประเด็นชวนคิดแก่คนฟัง

ทุกๆวัน ที่ข้างขึ้นและข้างแรม 2 ค่ำ 7 ค่ำและ 12 ค่ำ ที่ตลาดน้ำท่าคา อ.อัมพวา จ.สมุทรสงคราม คนในชุมชนและตำบลข้างเคียงต่างเบนหัวเรือมา ณ ตลาดน้ำแห่งนี้

ใครใคร่ ขาย ขาย ใครใคร่ซื้อ ซื้อ จะแลกเปลี่ยนก็ได้ เป็นเสรีทางการค้าที่มีมาตั้งแต่ยุค “สุโขทัย” นั้นหมายถึงว่า ตลาดการค้าเสรีของเรามี(อย่างเสรี)มาอย่างต่อเนื่อง

(บรรยายเห็นภาพให้ชัดเจนขยายสักนิด เห็นภาพใหญ่ของตลาดการค้า คึกคักอย่างไร )ภายในเรือที่พายกันมามีสินค้านานาชนิด ปลูกเอง ทำเอง ซื้อมาขายต่อก็มี(ทำให้เห็นภาพในเรือเป็นรูปธรรม) มีทั้งสินค้าอุปโภคและบริโภค (ทำให้เห็นภาพที่ชัดกว่านี้)

มองไปให้ทั่ว…… สิ่งที่สะดุดใจผมคือ แม่ค้าส่วนมากเป็นหญิงชราและมาคนเดียว(คำที่ทำให้เห็นภาพชัดขึ้น เติมรายละเอียดด้วย) ส่วนผู้ซื้อจะมากันมากกว่าหนึ่งคน หลายลำคนแก่มากับเด็กๆ ทำให้เผลอคิดไปว่าเป็นตลาดนัดผู้สูงอายุไปเลย แล้วคนหนุ่ม คนสาว วัยรุ่นหายไปไหน?

ปัญหานี้กำลังเป็นเรื่องให้ขบคิดกับในชนบทของไทยทุกภูมิภาค

ลุงแกละขายข้าวสาร เท่าที่สังเกต (คุณลุง)/แกไม่ค่อยสนใจกับการขายข้าวสารเท่าไหร่นัก แกบอกว่า มาขายไปอย่างนั้นเอง อยากมาพบปะพูดคุยกับเพื่อนๆ ถามสารทุกข์สุขดิบกัน ช่วยเหลือกันเมื่อมีใครเดือดร้อน เจ็บป่วยหรือมีใครตาย

คุณยายส้มแกขายหมากและพลู และที่ขาดไม่ได้คือ “ยาจืด” ยาจืดบางช้างที่นี่มีชื่อเสียงมากเป็นที่นิยมของผู้เฒ่าผู้แก่มาเป็นเวลานานแล้ว

“อร่อยหรือดียังไงครับ ? ยาจืด” (ผมถาม)

ยายส้มตอบว่า เวลากินหมากแล้วไม่มียาจืด เหมือนกินข้าวไม่ได้ใส่น้ำปลา ยังไงยังงั้น

“ขั้นตอนการทำยากหรือง่ายครับ?”

โอ๊ย ! ยุ่งยาก ลำบาก วุ่นวาย หลายขั้นตอน เหมือน “คนบ้า”

(อธิบายเพิ่มว่า วุ่นวายอย่างไร ยุ่งยากอย่างไร)

คุณยายมา แม่ค้าขายไข่เป็ด เสริมต่อว่า ยายอายุ 70 กว่าแล้ว ใช้ยาจืดถูฟัน เวลากินหมาก ทำให้ฟันแข็งแรง ไม่ผุ ไม่โยก พร้อมกับอ้าปากให้ดู เป็นการยืนยัน อือ! ฟันเต็มปากเลย

อาย! แกจัง ของผมอยู่ไม่ครบ (เสน่ห์ของถ้อยคำ)

(ยาจืดมาเกี่ยวอะไรด้วยกับแก่นของเรื่องที่จะเสนอ หากจะเข้ามาควรช่วยส่งเสริมและสนับสนุนภาพของตลาดน้ำให้ชัดขึ้น )

ยิ่งสายคนยิ่งมาก แม่ค้าขายข้าวแกงบอก จะมีคนมาเที่ยวจนเที่ยงวันตลาดจึงจะวาย

เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่ได้มาเห็นวิถีชีวิต ตลาดน้ำแห่งนี้ เห็นเรือจอดเที่ยบกันเป็นคู่ๆ เป็นกลุ่มๆ มีมาพูดคุยกัน ยิ้มแย้มแจ่มใส คนแกมากับลูกหลาน ดีใจ สุขใจ กับภาพเหล่านี้ แต่วิถีชีวิต ณ ท่าน้ำแห่งนี้ ช่องว่างตรงกลางที่มันเว้นห่างกว้างเกินไป คนหนุ่ม คนสาว ที่จะมาเต็มตรงนี้ให้เต็ม หายไปไหน

ตัวหนังสือสีเข้มคือข้อเสนอแนะจากวิทยากร

วิจาร : รายงาน

– ความยาวของเวลาในการนำเสนอเท่าใด

-หาความต่อเนื่อง เชื่อมโยงของช่วงต่างๆในรายการให้ได้

-พูดทีละเรื่อง ทีละประเด็น อย่าหลายเรื่องในเวลาเดียวกันจะสับสน งง

– เน้นผลกระทบ การกินเหล้ากับความสูญเสียที่เกิดขึ้น (อย่างไร)

-เติมข้อมูล ตัวเลขอุบัติเหตุ ความสูญเสียจากเมาแล้วขับ

-แปรความห่วงใย เป็นการโน้มน้าว ชวนให้เชื่อไม่ใช่สั่งสอน

-หัวใจใหญ่คือ ต้องไม่ประมาท เกาะแก่นนี้เอาไว้ให้แม่น

หาตัวอย่างมาเล่าให้เห็นภาพ เป็นของจริง เพื่อสนับสนุนแก่นความคิดที่เสนอ
เรื่อง : ชีวิตสาธารณะ (คืออะไร คำใหญ่เกินไปไหม ?)เกี่ยวกับศีลห้า ( ข้อไหน ?รายละเอียดอะไรบ้าง)

ครับถ้าจะพูดถึงชีวิตสาธารณะแล้วล่ะก็ ขอเล่าถึงเรื่องศีลธรรมบ้าง คนเราทุก(ควรเกริ่นให้เชื่อมโยงเหตุผลต่อกัน)วันนี้ลืมนึกถึงสิ่งที่ใกล้ตัว ลืมแม้นแต่ความรักความมีน้ำใจ เห็นแก่ตัวเอง ยึดถือแต่วัตถุนิยม ภาพเหตุการณ์ภาพสูญเสีย ที่เราท่านได้เห็น ได้พบเจอ ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี (อธิบายภาพตัวอย่างที่เห็นจริง เล่าให้เห็นภาพ)ก็คือภาพการขาดศีลห้าไม่มีในตัวเอง (สำหรับมนุษย์เงินเดือนทั้งหลาย เฉพาะท่านที่ชอบสิ่งมึนเมาทั้งหลาย…..ต้องขยายความ…. คนกลุ่มที่มีรายได้ดีและชอบการสังสรรค์ มีความสุขเลี้ยงฉลอง แต่ลืมนึกถึงผลที่จะติดตามมา) ที่พูดถึงศีลข้อห้ามนี้ พอพวกท่านเหล่านี้ดื่มสิ่งมึนเมาแล้ว

ชีวิตสาธารณะก็เริ่มเข้ามาเกี่ยวดองกันกันก็คือ การขับรถกลับบ้านต่างจังหวัด (ขาดความเชื่อมโยง จะเลือกอะไร เลี้ยงฉลองสนุกสนาน หรือขับไปต่างจังหวัด)คำว่า ขาดความรักความเห็นแก่ตัว ท่านเหล่านี้ขอบขับรถแซง ซิ่งก็เลยทำให้เกิดอุบัติเหตุสูญเสียบุคลากรปีหนึ่งๆนั้น ทำให้บางท่านสูญเสียลูกเมีย พ่อแม่พี่น้อง ทำไมล่ะ จิตรชีวิตสาธารณะไม่มีกันบ้าง ขอฝากไว้บ้างเถิดกับสิ่งใกล้ตัว ลดละเลิกดื่มในขณะขับรถ เพื่อจะได้ไม่เห็นแก่ตัว ขอฝากศีลห้าไว้บ้างเถิด (สอน? คนมักปฏิเสธการสอนสั่ง)