วิถีชีวิตชาวนา-ปลากระชัง บ้านสร้าง

ปลากระชังตายลอยหัว

ข้าพเจ้าเหล่าประชาแสนอาดูลย์ ไม่สามารถเกื้อกูลสูญสิ้นพลัน

เมื่อน้ำในแม่น้ำเริ่มเน่าเสีย พวกเราผู้เลี้ยงปลาเริ่มพาเพลีย

หัวใจละเหี่ยอ่อนเพลียกาย หมดแล้วเจ้าข้าเหล่าผู้เลี้ยงปลา

หมดจริงจริงหนาเมื่อปลาสูญ หมดอาดูลย์สูญสิ้นทุกถิ่นฐาน

ช่วยด้วยช่วยเถิดเกิดเมตตา แก่เหล่าข้าเลี้ยงปลาในวารี

ช่วยข้าทีช่วยเถิดให้เกิดสุข เมื่อหมดทุกข์ข้าสุขแสนสุขสันต์

ข้าพเจ้าเหล่าประชาใช้วารี สุดดี DOFไม่เจ็บใจเอ๋ย

ด้านเศรษฐกิจ ทำให้เงินทองเข้ามาในหมู่บ้าน ทำให้เศรษฐกิจในครัวเรือนดีขึ้น ความเป็นอยู่ไม่แร้นแค้น

ด้านสังคมทำให้ในหมู่ผู้เลี้ยงปลาได้มีการปรึกษาหารือมีความคิดริเริ่มที่ดีเพื่อการพัฒนาสังคมให้ก้าวไกลและเจริญรุ่งเรืองและเป็นกลุ่มที่มีผู้มาศึกษาดูงานจากทั่วภูมิภาคของประเทศเรา แม้นแต่ชาวต่างชาติก็มาศึกษาดูงาน ณ สถานที่แห่งนี้

ด้านประเพณี ทำให้เกิดการรวมตัวกันช่วยกันทำงานในการจับปลาขาย เหมือนกันประเพณีลงแขกเกี่ยวข้าวของชาวนา อันเป็นธรรมเนียมประเพณีที่ควรจะรักษาและดำรงไว้คู่กับชนชาติไทย ดังคำว่า “รวมกันเราอยู่ แยกกันเราตาย”

การเลี้ยงปลาตั้งแต่ปลายปี 2541-10 พ.ย. 47 การเลี้ยงปลาก็เลี้ยงกันมาด้วยดี กระชังขนาด4×4 ม. ปล่อยปลา 1200 ตัว เลี้ยง 4 เดือน เมื่อจับขายยังขายได้ราคารวมที่ 36000-38000 บาท(+ทุน)ค่ากระชัง กำไร 13000-15000ต่อกระชัง

ณ วันที่ 10 พ.ย. 47 ประตูน้ำคลองสารภีได้ปล่อยน้ำในคลองสารภีลงสู่แม่น้ำบางประกง การปล่อยน้ำนี้เป็นการปล่อยน้ำในทุ่งนาเพื่อให้ชาวนาได้เก็บเกี่ยวข้าวในท้องนา ซึ่งเป็นผลผลิตของเกษตรกร การปล่อยน้ำก็ปล่อยกันเป็นประจำหลังจากปี2523 ซึ่งเป็นปีที่ประตูน้ำคลองสารภีสร้างเสร็จ ก็ปล่อยมาจนถึงปี 46 ไม่เกิดปัญหาในแม่น้ำบางประกง ทั้งผู้บริโภค ผู้ประกอบอาชีพในลำน้ำและสัตว์น้ำ ไม่ว่าจะเป็นกุ้ง หอย ปู ปลา แต่อย่างใด

แต่การปล่อยน้ำของประตูระบายน้ำคลองสารภี เมื่อวันที่ 10 พ.ย.47 ก็เป็นการปล่อยน้ำเช่นทุกปีที่กระทำมา แต่ปีนี้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นและเป็นประตูระบายน้ำแห่งเดียวของลุ่มน้ำปราจีนบุรีที่เกิดปัญหา สร้างปัญหาให้กับชาวลุ่มน้ำปราจีนบุรีตอนปลายอย่างแสนสาหัสและแสนลำเค็ญ คือน้ำที่ประตูระบายน้ำปล่อยออกสู่แม่น้ำแล้ว ทำให้สัตว์ตามธรรมชาติที่อาศัยอยู่ตามลำน้ำปราจีนบุรีตอนปลายเกิดอาการตายทันที ทั้งกุ้งและปลา เป็นการสูญเสียทรัพยากรธรรมชาติอันใหญ่หลวงซึ่งเป็นการประเมินค่ามิได้ ส่งผลกระทบต่อชุมชนผู้อยู่อาศัยและประกอบอาชัพตามริมฝั่งแม่น้ำ ผู้ทำการประมงพื้นบ้านและผู้ที่ทำหารเลี้ยงปลาประชังปลาทับทิม เกิดการสูญเสียปลาที่เลี้ยงไว้ ปลาในกระชังตาย ขายไม่ได้ราคาทำให้เกิดภาวะเศรษฐกิจในครอบครัวชะงักงัน หมดเนื้อหมดตัวเป็นหนี้เป็นสินทั้งภาคเอกชนและภาครัฐ รวมถึงเงินที่กู้ยืมจากกองทุนหมู่บ้านด้วยที่ไม่สามารถชำระคืนได้ เป็นการสูญเสีย เวลา โอกาส และเศรษฐกิจอันใหญ่หลวงแก่ชนชั้นรากหญ้าของประเทศ เปรียบประดุจว่าชนชั้นรากหญ้า ไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากข้าราชการแห่งรัฐ ผู้ซึ่งทำหน้าที่ต่างสนองพระเนตรพระกรรณของพระองค์ท่านและปล่อยให้ทวยราษฎร์ของพระองค์ทุกข์ยากลำเค็ญ แล้วเมื่อใดเล่าคำว่าเศรษฐกิจพอเพียงถึงจะเกิดขึ้นกับชนชั้นรากหญ้าของประเทศเล่า อาทิชนชั้นรากหญ้าของประเทศทำนา เมื่อข้าวในนาของเกษตรกรเป็นโรคก็แนะนำเกษตรกรหยุดปลูกข้าว หรือเกษตรที่ทำการเลี้ยงปลาทับทิมในกระชังในช่วงเดือน พ.ย.-ธ.ค. ของปี49 ก็มีประกาศของจังหวัด ฉบับที่ 1-2 ให้งดเว้นการเลี้ยงปลาใน 2 เดือนดังกล่าว

แม่น้ำปราจีนบุรี

สภาพทุ่งนาที่ขาดน้ำ

แลกเปลี่ยนหาทางออกร่วมกัน