196 เป็นรหัสเรียกขานของเขตงานภูเขียว ของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศไทย
เขตงานนี้อยู่ในพื้นที่จังหวัดชัยภูมิ ทางด้านทิศเหนือเฉียงไปทางตะวันตก มีลำน้ำพรมและเขื่อนจุฬาภรณ์อยู่เหนือขึ้นไป ติดต่อกับภูกระดึงและภูหลวงในจังหวัดเลย ส่วนทางตะวันตกไปเชื่อมกับเขตอุทยานแห่งชาติตาดหมอกและเทือกเขาที่เป็นแนวยาวของจังหวัดเพชรบูรณ์
ระหว่างปี 2519-2526 พวกเรานักศึกษาและประชาชนจำนวนหนึ่ง ที่ได้รับผลกระทบทางการเมืองจากกระแสขวาพิฆาตซ้ายและการล้อมปราบกลางกรุง ที่บริเวณมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ในเหตุการณ์ 6 ตุลาคม 2519 ได้อพยพขึ้นไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นร่วมกัน
ภาพข่าวเหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 พร้อมพระบรมราชินีนาถและทูลกระหม่อม เสด็จโปรดนักศึกษาที่ลุยน้ำข้ามคูรอบสวนจิตรลดาเข้ามาพึ่งพระบารมี
ภาพข่าวเหตุการณ์ล้อมปราบขบวนนักศึกษาประชาชน ที่บริเวณมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และสนามหลวง วันที่ 6 ตุลาคม 2519 ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ทำให้นักศึกษาต้องหนีภัยเข้าไปอยู่ในเขตชนบทป่าเขา
เขต 196 เป็นเขตขยายใหม่ของ พคท. ที่นี่ไม่เคยมีความเคลื่อนไหวของพรรคและกองกำลังมาก่อน จะมีก็แต่ความเคลื่อนไหวประชาธิปไตยของกลุ่มนักศึกษาที่ลงมาช่วยเหลือชาวไร่ชาวนาในเรื่องที่ดินทำกิน ความยากจนและความไม่เป็นธรรมต่างๆ ส่วนงานใต้ดินตามแนวทางปฏิวัติของพรรคจะมีหรือไม่นั้นไม่ทราบ
ต่อมาพรรคได้ส่งผู้ชี้นำทางการเมืองคนหนึ่งให้มารับผิดชอบ มีการจัดตั้งเป็นหน่วยนำขึ้นมาโดยมีสหายนักศึกษาส่วนหนึ่งประกอบขึ้นเป็นคณะกรรมการระดับนำ มีนักศึกษาจากกรุงเทพฯ ปัญญาชนในท้องถิ่นและผู้นำชาวไร่ชาวนาที่ตื่นตัวทางการเมือง เข้ามาร่วมสมทบกำลังกันมากขึ้นเรื่อยๆ รวมทั้งพวกเราทุกคน จนสามารถจัดตั้งเป็นกองกำลังนักรบปฏิวัติขนาดย่อมๆและทำงานขยายพื้นที่ออกไปตลอดระยะเวลา
จากการร่วมทุกข์ ร่วมสุข และผ่านอันตรายในสมรภูมิสู้รบมาด้วยกัน ความผูกพันและสิ่งประทับใจต่างๆยังคงมีอยู่อย่างครบถ้วนในความทรงจำ แม้เวลาได้ล่วงเลยมาสี่สิบปีแล้วก็ตาม
เพราะที่นั่นเป็นเบ้าหลอมที่ยิ่งใหญ่และทรงพลังมากสำหรับพวกเรา โดยเฉพาะในด้านจิตสำนึก วิธีคิดและอุดมการณ์เพื่อคนจนและความเป็นธรรมทางสังคม
แม้ทุกคนจะอยู่ในสภาวะที่ยากลำบาก ขาดแคลนและอันตรายจากสถานการณ์การสู้รบ แต่สหายทุกคน ทั้งสหายชาวนา สหายกรรมกรและสหายปัญญาชนจากในเมือง ต่างมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็ คือ
“สุขนิยม” และจิตใจที่ “ไม่กลัวยาก ไม่กลัวตาย”
เรื่องราวที่ผมจะนำมาเล่าต่อไปนี้ เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของพวกเราที่ไปอยู่ร่วมกันที่นั่น เป็นเรื่องราวความสนุกสนานเบิกบานอันน่าชื่นใจ ที่ประทับอยู่ในความทรงจำส่วนตัวที่ไม่รู้ลืม
ขอคารวะจิตใจและดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ของสหายทุกคน ที่จากพวกเราไปแล้ว อาทิ สหายทีป สหายวีป สหายอาทิตย์ สหายทิ สหายพิณ สหายวีระ และสหายวา
คุณความดีของพวกเขาจะอยู่ในความทรงจำของพวกเราไปตลอดกาล
